Een echte vent...

Ik ben in mijn korte leventje vaak onjuist bejegend, ik heb vaak de schuld gekregen van dingen waar ik eigenlijk niet zo veel aan kon doen. Op school had ik de grootste bek en was ik dus ook altijd als eerste de lul. Stoeien met Bureau Halt was een van mijn voornaamste hobby's vroeger, op zich ben ik een correcte straf wel gewend en ik kan er ook een zekere waardering voor opbrengen. Als je over de scheef gaat, krijg je de deksel op de neus. Logisch. Maar er zijn dingen waar ik liever gewoon rustig op aangesproken word. Goed voorbeeld: vanochtend, zondag, voetbaldag. Vol goede moed trok ik met behulp van de metro al vroeg naar het stadion, voor de verkoop van het gloednieuwe fanzine 'De Meersche Helden'. Nou leef ik voor de zondag, maar dat betekent niet ik niet een beetje moe ben zo aan het eind van het wiekent. Om een lang verhaal kort te maken, het onvermijdelijke gebeurde weer eens: ik dutte in in het openbaar vervoer. Als iemand die vaak een uiltje knapt tussendoor moet ik vaststellen dat je toch niet echt lekker slaapt op die nare metrostoeltjes, maar met een beetje inventiviteit komt men er wel. Deze jongen dacht snugger te wezen en zijn voeten op de stoeltjes tegenover hem te leggen. En verdomd, ik sliep vrijwel direct in. Binnen no time echter werd ik ook weer gewekt. Verdomd, twee agenten. Klote, dacht ik nog, ik heb maar 1 zone gestempeld, krijgen we dat weer. Maar nee hoor, oom agent attendeerde mij er vriendelijk op dat mijn voeten op de stoel tegenover mij rustte. Vervolgens begon hij met het uitschrijven van een boete. Mijn ongeloof nam al toe, en tot mijn genoegen lieten ook mijn weinige medepassagiers weten deze actie af te keuren. Maar ja, een eurootje of 20, dat is vervelend, maar op zich kan ik het wel missen. Zuip ik een keer wat minder, moet kunnen. Ook goed voor de lijn enzo.
Maar die hufter haalt dus een boete van 60 euro te voorschijn. Ja ja, u leest het goed, 60 euro.
Even een bewijs:

















Ik bedoel, daar moet iedereen het toch een tikkeltje moeilijk mee hebben. Het is zondagochtend, klootviool! Een dodelijke ziekte gaat wel erg ver, maar zo'n misbaksel zou je toch op z'n minst een voorhoofdsholteontsteking toewensen. Na het afleggen van mijn verklaring sputterde ik nog wat tegen, je kent dat wel, uit pure onmacht pruttelde ik wat over het nut van zo'n boete voor de maatschappij. Ik ben bekend met het probleem, zei meneer Agent. Nee meneer, u bent het probleem, gaf ik hem na. Het mocht niet baten, de idealisten stapten de metro uit en ik kon mijn rit voortzetten.
Eenmaal aangekomen kreeg ik natuurlijk de nodige geintjes over me heen, maar dat mocht niet deren. De verkoop liep goed, en Ajax voor de verandering ook weer eens. Jammer dat op dagen dat vrijwel alles verder mee zit (zelfs de arbitrage!) de politie toch nog roet in het eten moet gooien. En nu allemaal, luidkeels: Een echte vent...