Een echte vent...

Ik ben in mijn korte leventje vaak onjuist bejegend, ik heb vaak de schuld gekregen van dingen waar ik eigenlijk niet zo veel aan kon doen. Op school had ik de grootste bek en was ik dus ook altijd als eerste de lul. Stoeien met Bureau Halt was een van mijn voornaamste hobby's vroeger, op zich ben ik een correcte straf wel gewend en ik kan er ook een zekere waardering voor opbrengen. Als je over de scheef gaat, krijg je de deksel op de neus. Logisch. Maar er zijn dingen waar ik liever gewoon rustig op aangesproken word. Goed voorbeeld: vanochtend, zondag, voetbaldag. Vol goede moed trok ik met behulp van de metro al vroeg naar het stadion, voor de verkoop van het gloednieuwe fanzine 'De Meersche Helden'. Nou leef ik voor de zondag, maar dat betekent niet ik niet een beetje moe ben zo aan het eind van het wiekent. Om een lang verhaal kort te maken, het onvermijdelijke gebeurde weer eens: ik dutte in in het openbaar vervoer. Als iemand die vaak een uiltje knapt tussendoor moet ik vaststellen dat je toch niet echt lekker slaapt op die nare metrostoeltjes, maar met een beetje inventiviteit komt men er wel. Deze jongen dacht snugger te wezen en zijn voeten op de stoeltjes tegenover hem te leggen. En verdomd, ik sliep vrijwel direct in. Binnen no time echter werd ik ook weer gewekt. Verdomd, twee agenten. Klote, dacht ik nog, ik heb maar 1 zone gestempeld, krijgen we dat weer. Maar nee hoor, oom agent attendeerde mij er vriendelijk op dat mijn voeten op de stoel tegenover mij rustte. Vervolgens begon hij met het uitschrijven van een boete. Mijn ongeloof nam al toe, en tot mijn genoegen lieten ook mijn weinige medepassagiers weten deze actie af te keuren. Maar ja, een eurootje of 20, dat is vervelend, maar op zich kan ik het wel missen. Zuip ik een keer wat minder, moet kunnen. Ook goed voor de lijn enzo.
Maar die hufter haalt dus een boete van 60 euro te voorschijn. Ja ja, u leest het goed, 60 euro.
Even een bewijs:

















Ik bedoel, daar moet iedereen het toch een tikkeltje moeilijk mee hebben. Het is zondagochtend, klootviool! Een dodelijke ziekte gaat wel erg ver, maar zo'n misbaksel zou je toch op z'n minst een voorhoofdsholteontsteking toewensen. Na het afleggen van mijn verklaring sputterde ik nog wat tegen, je kent dat wel, uit pure onmacht pruttelde ik wat over het nut van zo'n boete voor de maatschappij. Ik ben bekend met het probleem, zei meneer Agent. Nee meneer, u bent het probleem, gaf ik hem na. Het mocht niet baten, de idealisten stapten de metro uit en ik kon mijn rit voortzetten.
Eenmaal aangekomen kreeg ik natuurlijk de nodige geintjes over me heen, maar dat mocht niet deren. De verkoop liep goed, en Ajax voor de verandering ook weer eens. Jammer dat op dagen dat vrijwel alles verder mee zit (zelfs de arbitrage!) de politie toch nog roet in het eten moet gooien. En nu allemaal, luidkeels: Een echte vent...

Heerenveen - Ajax

De uitwedstrijd tegen Heerenveen afgelopen zondag was een vernedering die mij bijna naar vorig seizoen deed verlangen. Ondergetekende was aanwezig, maar denk alstublieft geen moment dat ik daar blij mee was. Normaal vind ik het ook bij verliespartijen aangenaam erbij te zijn, maar zondag had ik ook nog eens een godsgruwelijk geniepig griepje. Geniepig omdat hij zich 's ochtends als een traditionele kater voor deed, maar zich later op de dag ontpopte tot een ziekte van groot formaat. Toegegeven, ik had de afgelopen week koortsig staan werken, in de kroeg gezeten en ook door school gewandeld, maar roofbouw plegen op mijn eigen lichaam resulteert meestal in niet veel meer dan een beetje een slaapgebrek. Als ik zo naar het veld keek was ik niet de enige die de desbetreffende week wat vaker thuis uit had moeten zieken: onze helden leken ook massaal aan een virus te lijden. De wedstrijd was zo verschrikkelijk slecht dat ik, ziek en al, in de rust naar beneden liep om op de trap een dutje te doen. De altijd vriendelijke stewards boden mij teveergeefs een aspirientje aan, medesupporters keken meewarig naar mijn verschijning. Het deerde mij weinig, ik dutte vrolijk door. Achteraf kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik niet lekker beneden ben blijven zitten.

Het onbetwiste hoogtepunt zondag: de warming-up


Mijn helden presteerden het namelijk om de in de eerste helft opgelopen 2-0 achterstand vakkundig om te bouwen tot een 4-0 inmaak partij, waarna ook het uitvak alle moed verloor en tekeer ging zoals alleen Ajax publiek dat kan. Nee, we floten onze eigen spelers niet uit, we namen ze gigantisch in de zeik. Klassiekers als "op een slof en een ouwe voetbalschoen, wordt Ajax kampioen..." en "met kerst, zijn we kampioen" werden uit volle borst het stadion ingeslingerd, elke pass die aankwam werd met luid gejuich ontvangen, zelfs de wave werd door het uitvak ingezet. Zo doen wij dat, met een gezonde dosis Amsterdamse humor laten zien dat die elf klootviolen op het veld werkelijk geen drol met ons te maken hebben. Op de weg terug naar de auto hoorde ik wat Friezen over ons gedrag, eigenlijk allemaal bijzonder positief. Komisch vonden ze het, en toch ook wel sportief. Goeie jongens, die Friezen.
Op de terugweg had ik veel weg van Ajax1. Nadat de auto onder de druk van mijn smeekbedes bezweek en gestopt was, liet ik mijn kots eruit lopen met de verve waarme Urby zijn man uit zijn rug laat lopen. Ondertussen voelde ik me ongeveer net zo sterk als Greg wanneer hij weer eens geheel kansloos een kopduel ingaat, dus vluchtte ik maar weer snel de auto in. Waar ik vervolgens zat te dromen alsof ik Vermealen was. Echt, ik heb meer met die jongens in gemeen dan menigeen denken zal. Later wilde ik snel naar mijn trein vanuit Hoorn naar Amsterdam lopen, maar helaas was ik net zoals mijn olijke vriend Rommeldaal mijn snelheid kwijt. Godzijdank was mijn ovrzicht niet zo verdwenen als bij Jantje Vertonghen zondag, want dan was ik geheid onder die trein gelopen.
Maar goed. De maandag ziek in bed gelegen na dit verheffende dagje Heerenveen. Vandaag ben ik wel maar weer gaan werken en naar school gegaan. Ik zal dit wiekent wel weer thuis liggen te kotsen, deze keer godzijdank echter zonder Ajax om mij nog zieker te maken dan ik al was....